3D-brein op een chip
Om de werking van hersencellen te bestuderen moeten de cellen kunnen gedijen in een driedimensionale omgeving. Bart Schurink van de Universiteit Twente heeft daarvoor een zeef gemaakt met 900 openingen op een oppervlak van 2x2 mm, waarin elke opening een omgekeerde micro-piramide is met plek voor één hersencel.
Om de werking van hersencellen te bestuderen en bijvoorbeeld ook het effect van medicatie op celniveau, volstaat een gewoon Petri-schaaltje met platte elektroden niet. Voor realistische studies moeten de cellen kunnen gedijen in een driedimensionale omgeving. Promovendus Bart Schurink van het MESA+ Instituut voor Nanotechnologie van de Universiteit Twente heeft daarvoor een zeef gemaakt met 900 openingen op een oppervlak van 2x2 mm, waarin elke opening een omgekeerde micro-piramide is met plek voor één hersencel.
Elke piramide is voorzien van een elektrode om elektrische prikkels te kunnen meten of zo nodig toe te dienen. Tevens heeft zo’n piramide een minuscule opening voor vloeistofstroming, wat het mogelijk maakt om de cellen te vangen. Ook zou dit toegang kunnen geven tot het toedienen van voedingsstoffen of medicatie op het niveau van een enkele cel.
De individuele neuronen in de openingen kunnen vervolgens een netwerk vormen. Daartoe plaatste Schurink bovenop de openingen een microreactor, zodat het netwerk zich ook verder ‘de hoogte in’ kan ontwikkelen. Het groeiproces en de elektrische activiteit zijn op deze manier te volgen. De zogenaamde µSEA (micro sieve electrode array) is ook al getest in eerste studies met levende cellen uit het brein van laboratoriumratten.
Elke piramide is voorzien van een elektrode om elektrische prikkels te kunnen meten of zo nodig toe te dienen. Tevens heeft zo’n piramide een minuscule opening voor vloeistofstroming, wat het mogelijk maakt om de cellen te vangen. Ook zou dit toegang kunnen geven tot het toedienen van voedingsstoffen of medicatie op het niveau van een enkele cel.
De individuele neuronen in de openingen kunnen vervolgens een netwerk vormen. Daartoe plaatste Schurink bovenop de openingen een microreactor, zodat het netwerk zich ook verder ‘de hoogte in’ kan ontwikkelen. Het groeiproces en de elektrische activiteit zijn op deze manier te volgen. De zogenaamde µSEA (micro sieve electrode array) is ook al getest in eerste studies met levende cellen uit het brein van laboratoriumratten.