1 biljard ton diamant in het binnenste van de aarde ontdekt met geluidsgolven
Volgens een nieuw onderzoek van het MIT zit er in het binnenste van de aarde meer dan een biljard ton diamant verborgen. Maar toch zijn nu niet alle aardbewoners plotseling multimiljardair geworden. De wetenschappers vermoeden, dat de waardevolle koolstofkristallen zich bevinden op meer dan 100 kilometer onder het aardoppervlak. Zo diep is er nog nooit geboord...
Volgens een nieuw onderzoek van het MIT zit er in het binnenste van de aarde meer dan een biljard ton diamant verborgen. Maar toch zijn nu niet alle aardbewoners plotseling multimiljardair geworden. De wetenschappers vermoeden, dat de waardevolle koolstofkristallen zich bevinden op meer dan 100 kilometer onder het aardoppervlak. Zo diep is er nog nooit geboord...
Deze diep verborgen schat zou zich bevinden in zogenaamde kratonen: de oudste en onbeweeglijkste stukken gesteente die onder het midden van de meeste continentale platen liggen. Als een soort van omgekeerde bergen kunnen kratonen tot maximaal 300 km diep door de aardkorst en tot in de aardmantel uitsteken. De onderste gedeelten ervan noemen de geologen de "roots".
In dit nieuwe onderzoek schatten de wetenschappers, dat kratonische roots 1 tot 2 % diamant kunnen bevatten. Gezien het totale volume van de kratonische roots van de aarde, moet er zich ongeveer een biljard (10^15) ton diamant in deze oude steenformaties bevinden; genoeg om er huizen voor alle mensen van te bouwen.
Diamant is dan wel een exotisch mineraal, maar het is dus helemaal niet zeldzaam. Er is dus veel meer diamant op, beter gezegd in, de aarde dan we altijd hebben gedacht. Alleen kunnen we helaas niet gemakkelijk bij die schat komen. Ulrich Faul van het MIT en zijn collega’s kwamen tot deze conclusie, nadat ze een anomalie hadden gevonden in seismische gegevens. In het laatste decennia zijn verschillende globale registraties seismische activiteit onderzocht. Dat zijn voornamelijk geluidsgolven, die ontstaan door aardbevingen, tsunami’s, explosies en andere bronnen. We kunnen die data ook gebruiken om een beeld te vormen van het binnenste van de aarde. Temperatuur, dichtheid en samenstelling van het gesteente hebben invloed op de geluidssnelheid.
De anomalie was, dat geluidsgolven duidelijk sneller bewogen, als ze door de roots van oude kratonen gingen. De gemeten snelheden waren groter dan met normale veronderstellingen te verklaren was.
Het onderzoeksteam vond maar één soort gesteente, dat paste bij de gemeten snelheden: een materiaal dat, naast peridotiet (de meest voorkomende gesteentesoort in het bovenste deel van de aardmantel) en kleine hoeveelheden eclogiet (waaruit de oceanische korst bestaat), ruim 1 à 2 % diamant bevat. Dat betekent dat er meer dan 1.000 keer meer diamant is dan tot nu toe werd aangenomen. Deze hypothese is gedurfd, maar kan heel goed kloppen met het werkelijke voorkomen van diamant dat is vrijgekomen bij vulkanische erupties van de gesteentesoort kimberliet (vernoemd naar de plaats Kimberley in Zuid-Afrika, waar de eerste diamanten zijn gevonden in dit soort van gesteente). In veel diamantenmijnen in de wereld is dit felbegeerde materiaal te vinden in zogenaamde kimberlietpijpen aan de randen van de kratonische roots.
Deze diep verborgen schat zou zich bevinden in zogenaamde kratonen: de oudste en onbeweeglijkste stukken gesteente die onder het midden van de meeste continentale platen liggen. Als een soort van omgekeerde bergen kunnen kratonen tot maximaal 300 km diep door de aardkorst en tot in de aardmantel uitsteken. De onderste gedeelten ervan noemen de geologen de "roots".
In dit nieuwe onderzoek schatten de wetenschappers, dat kratonische roots 1 tot 2 % diamant kunnen bevatten. Gezien het totale volume van de kratonische roots van de aarde, moet er zich ongeveer een biljard (10^15) ton diamant in deze oude steenformaties bevinden; genoeg om er huizen voor alle mensen van te bouwen.
Diamant is dan wel een exotisch mineraal, maar het is dus helemaal niet zeldzaam. Er is dus veel meer diamant op, beter gezegd in, de aarde dan we altijd hebben gedacht. Alleen kunnen we helaas niet gemakkelijk bij die schat komen. Ulrich Faul van het MIT en zijn collega’s kwamen tot deze conclusie, nadat ze een anomalie hadden gevonden in seismische gegevens. In het laatste decennia zijn verschillende globale registraties seismische activiteit onderzocht. Dat zijn voornamelijk geluidsgolven, die ontstaan door aardbevingen, tsunami’s, explosies en andere bronnen. We kunnen die data ook gebruiken om een beeld te vormen van het binnenste van de aarde. Temperatuur, dichtheid en samenstelling van het gesteente hebben invloed op de geluidssnelheid.
De anomalie was, dat geluidsgolven duidelijk sneller bewogen, als ze door de roots van oude kratonen gingen. De gemeten snelheden waren groter dan met normale veronderstellingen te verklaren was.
Het onderzoeksteam vond maar één soort gesteente, dat paste bij de gemeten snelheden: een materiaal dat, naast peridotiet (de meest voorkomende gesteentesoort in het bovenste deel van de aardmantel) en kleine hoeveelheden eclogiet (waaruit de oceanische korst bestaat), ruim 1 à 2 % diamant bevat. Dat betekent dat er meer dan 1.000 keer meer diamant is dan tot nu toe werd aangenomen. Deze hypothese is gedurfd, maar kan heel goed kloppen met het werkelijke voorkomen van diamant dat is vrijgekomen bij vulkanische erupties van de gesteentesoort kimberliet (vernoemd naar de plaats Kimberley in Zuid-Afrika, waar de eerste diamanten zijn gevonden in dit soort van gesteente). In veel diamantenmijnen in de wereld is dit felbegeerde materiaal te vinden in zogenaamde kimberlietpijpen aan de randen van de kratonische roots.
