Organen op chips imiteren de structuur en functie van natuurlijk weefsel (longen, hart, tong, ingewanden enzovoorts) en zijn in opkomst als een veelbelovend alternatief voor dierproeven. Zowel het fabricageproces als het verzamelen van gegevens is echter duur en arbeidsintensief. Nu worden deze chips nog met een complex uit meerdere stappen bestaand lithografisch proces in clean-rooms vervaardigd, en zijn voor het uitlezen van de gegevens microscopen of hoge-snelheids-camera’s vereist.  De ontwikkeling van nieuwe inkten voor multi-materiaal 3D-printen heeft onderzoekers van Harvard University in staat gesteld om het fabricageproces te automatiseren en tegelijkertijd de complexiteit van de chips te vergroten. Hun 3D-geprinte hart-op-een-chip werd met een geautomatiseerd digitaal fabricageproces vervaardigd, en is het eerste volledig 3D-geprinte orgaan-op-een-chip met geïntegreerde sensors. Omdat het snel en op maat kan worden gemaakt geeft het onderzoekers de mogelijkheid om eenvoudig betrouwbare gegevens te verzamelen voor korte- en lange-termijn-laboratoriumonderzoek.

Volledig functionele chips met instrumenten voor het testen van geneesmiddelen en het nabootsen van ziektebeelden

Met deze nieuwe fabricagemethode zal het in de toekomst mogelijk zijn om snel microfysiologische systemen te ontwikkelen die de eigenschappen van een specifieke ziekte hebben, of zelfs overeenkomen met de cellen van een individuele patiënt. Dit opent nieuwe wegen naar weefselsynthese, toxicologie en het onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen. 
De chip bevat verschillende gebieden die ieder hun eigen weefsel plus geïntegreerde sensors hebben. Hierdoor kunnen de onderzoekers verschillende synthetische hartweefsels tegelijk bestuderen. Het onderzoeksteam voerde naast het screenen van geneesmiddelen ook een lange-termijn-onderzoek naar de samentrekkingskracht van synthetisch hartweefsel uit, dat zich over een periode van enkele weken uitstrekte.