Er zijn zoveel test- en meetapparaten verkrijgbaar, dat je bijna zou vergeten dat elektronici van nature zijn uitgerust met sensoren om fouten in elektronica op te sporen zonder technische hulpmiddelen.
Ik ben vast niet de enige die (letterlijk) kan ruiken dat er iets mis is met een schakeling, zonder gebruik te maken van een zescijferige ampèremeter met USB 3.0 en een IoT-verbinding. Zelfs als het apparaat is uitgeschakeld, produceren onderdelen die te heet zijn geworden (en dus de oorzaak van een probleem kunnen zijn) een karakteristieke geur. Naast kapotte onderdelen moeten we ook bedacht zijn op het herkennen van grote ontwerpfouten, zoals een weerstand van 1 ohm, waar 1 k had moeten zitten. Natuurlijk helpt het als de onderdelen zichtbare schade hebben, zoals verbranding, koken, verglazing of explosie, maar alleen de zwakke geur zou al genoeg moeten zijn, zeker als het onderdeel in een gesloten behuizing zit, die we voor het eerst openmaken. Ampères kun je ruiken, net als vloeimiddel, heet pertinax en stof.

En je kunt ze zien! Een vriend met groene handjes toonde me zijn 10PK cultivator die niet wilde starten, hoewel de accu van 12V en 20Ah de hele winter volledig opgeladen was geweest. Bij drukken op de startknop hoorde ik de krukas één of twee slagen draaien, terwijl er nauwelijks geluid uit de uitlaat kwam. Ik zag wel een wolkje grijzige rook opstijgen; niet uit de uitlaat maar van één van de aansluitingen van de accu en ik begreep dat ik kon zien hoe de ampères voor de startmotor werden tegengehouden door een weerstand die er niet had moeten zijn. Er was geen stroomtang van Keithley of milliohmmeter nodig om vast te stellen dat er slecht contact was tussen de beide accupolen en de ronde kabelklemmen. Het bleek dat de bouten van de klemmen helemaal niet waren vastgedraaid en dat de accuklemmen min of meer bedekt waren met organisch materiaal. Nadat de accupolen en de kabelklemmen waren schoongemaakt met een staalborstel en opnieuw stevig met elkaar waren verbonden, startte het apparaat zonder problemen.

Onderschat ook niet het sensorvermogen van uw oren, vooral voor hoge tonen en voor tikkende of klikkende geluiden. Niemand zou een oscilloscoop nodig moeten hebben om de fout te zoeken in een schakelende voeding die jammerende geluiden in het hoorbare bereik produceert! En ja, de geluiden die de schuldige aanwijzen kunnen worden voortgebracht door een condensator, een spoel, een halfgeleider, of zelfs van andere hardware zoals schroeven en bevestigingsmiddelen!

De beste sensoren ter wereld zijn die van uzelf en ze zijn gratis te gebruiken, natuurlijk met de nodige voorzichtigheid en alleen voor een eerste diagnose. Ik heb het gehad over mijn “sensorvermogen” voor temperatuur, licht en geuren... Kunt u de lijst aanvullen?

(Afbeelding van: Antilived via Wikimedia Commons)