Melkwegstelsels: ontstaan zonder donkere materie?
Voor het eerst zijn bij een simulatie van het universum zonder donkere materie realistische melkwegstelsels ontstaan. Hiertoe zijn de zwaartekrachtswetten van Newton gemodificeerd. Deze methode lijkt voor veel raadsels van de moderne kosmologie een oplossing te kunnen bieden.
Elektronici zijn in meer of mindere mate ook geïnteresseerd in de natuurwetenschappen, en ook de (serieuze) astrofysica laat ze niet koud. Maar omdat elektronici zich doorgaans op een speciaal deelgebied van de toegepaste natuurkunde ophouden, zullen velen van hen wel eens van donkere materie hebben gehoord – maar niet werkelijk warmlopen voor deze kunstgreep van de moderne kosmologie. Het bestaan ervan is immers nog nooit direct aangetoond – en dat zal wellicht ook nooit gebeuren. Mogelijkerwijs omdat die donkere materie helemaal niet bestaat. En deze gewaagde interpretatie is kennelijk een voor de hand liggende conclusie wanneer we de jongste simulatie van onderzoekers van de Universiteit Bonn bekijken.
Volgens Pavel Kroupa van het Helmholtz-Instituut voor stralings- en kernfysica van de Universiteit Bonn maakt de theorie van de Israëlische natuurkundige Mordehai Milgrom met het acroniem MOND (MOdified Newtonian Dynamics) een andere een andere kijk op de dingen mogelijk: volgens MOND is de aantrekkingskracht van massa’s niet uitsluitend van die massa’s zelf afhankelijk, maar onder bepaalde omstandigheden ook van de aanwezigheid van andere massa’s. In melkwegstelsels gedraagt de zwaartekracht zich dan niet meer ‘klassiek’ conform Newton, maar is aanzienlijk sterker. En daarom blijven sterrenstelsels ondanks de waargenomen rotatie stabiel.
Donkere materie
Tot op heden gaat men ervan uit dat de materie na de oerknal niet absoluut gelijkmatig verdeeld was. Ten gevolge van de zwaartekracht trokken dichtere gebieden steeds meer materie naar zich toe. In de loop van zeer veel tijd vormden zich daaruit de huidige syerrenstelsels. Bij die aanvankelijke ongelijke verdeling zou ook de donkere materie een rol hebben gespeeld. Bovendien moet die donkere materie verklaren waarom de sterren van een sterrenstelsel ondanks de eigenlijk te snelle rotatie om het centrum niet ten gevolge van centrifugale kracht niet van elkaar weg vliegen. Donkere materie is in dat opzicht een soort sterrenlijm...Volgens Pavel Kroupa van het Helmholtz-Instituut voor stralings- en kernfysica van de Universiteit Bonn maakt de theorie van de Israëlische natuurkundige Mordehai Milgrom met het acroniem MOND (MOdified Newtonian Dynamics) een andere een andere kijk op de dingen mogelijk: volgens MOND is de aantrekkingskracht van massa’s niet uitsluitend van die massa’s zelf afhankelijk, maar onder bepaalde omstandigheden ook van de aanwezigheid van andere massa’s. In melkwegstelsels gedraagt de zwaartekracht zich dan niet meer ‘klassiek’ conform Newton, maar is aanzienlijk sterker. En daarom blijven sterrenstelsels ondanks de waargenomen rotatie stabiel.
