Modulektronica
Als hoofdredacteur van de Duitse editie van ons blad ben ik natuurlijk geïnteresseerd, als één van mijn (trouwe) abonnees zijn abonnement op Elektor om inhoudelijke redenen opzegt. Daarom worden zulke mailtjes, het zijn er niet veel, door mijn collega van de abonnementenadministratie aan me doorgestuurd. Onlangs was het weer eens zo ver...
Als hoofdredacteur van de Duitse editie van ons blad ben ik natuurlijk geïnteresseerd, als één van mijn (trouwe) abonnees zijn abonnement op Elektor om inhoudelijke redenen opzegt. Daarom worden zulke mailtjes, het zijn er niet veel, door mijn collega van de abonnementenadministratie aan me doorgestuurd. Onlangs was het weer eens zo ver. Een lezer (wiens naam ik al kende uit eerdere berichten) legde uit waarom hij wilde opzeggen: hij vond dat er tegenwoordig te weinig zelfbouwprojecten „met echte onderdelen“ in het blad stonden en teveel ontwerpen met Arduino, RPi en dergelijke.
Dit thema komt wel vaker aan de orde bij ons op de redactie. Al een paar jaar gebruiken wij als redacteurs ons projectplatform Elektorlabs om nieuwe auteurs voor ons blad te rekruteren. Zo eens in de één of twee maanden bekijken we samen met de collega’s, wat er de laatste tijd zoal is bijgekomen op de site. Ik kan me herinneren, dat tot voor kort veel collega’s geen belangstelling hadden, als de vindingrijke „Original Poster“ een paar Adafruit- of Sparkfun-printjes met wat draadjes aan een Arduino (of voor de verandering soms een RPi) had gekoppeld en het resultaat trots presenteerde op een paar geüploade foto’s. Maar toen we op een middag steeds meer van dit soort projecten op ons platform vonden, werd het hoog tijd voor een fundamentele discussie. Blijkbaar werd bij veel ontwerpen steeds minder tijd besteed aan het bouwen van een slimme schakeling uit losse componenten, een zorgvuldige dimensionering van de onderdelen en het uitzoeken van de meest geschikte IC's. Bij deze projecten was van de slimheid van het ontwerp gewoon verhuisd van de hardware naar de software.
En deze trend zien we ook bij professionals. Op beurzen hoor ik van fabrikanten en distributeurs, dat klanten steeds meer vragen naar out-of-the-box-oplossingen, in plaats van application notes te bestuderen. Alles moet meteen na het uitpakken werken, en liefst voor een Arduino-achtige prijs.
Voor mij maakt dat de elektronica niet minder interessant, maar wat vindt u ervan? Ik ben heel benieuwd naar uw reacties.
Dit thema komt wel vaker aan de orde bij ons op de redactie. Al een paar jaar gebruiken wij als redacteurs ons projectplatform Elektorlabs om nieuwe auteurs voor ons blad te rekruteren. Zo eens in de één of twee maanden bekijken we samen met de collega’s, wat er de laatste tijd zoal is bijgekomen op de site. Ik kan me herinneren, dat tot voor kort veel collega’s geen belangstelling hadden, als de vindingrijke „Original Poster“ een paar Adafruit- of Sparkfun-printjes met wat draadjes aan een Arduino (of voor de verandering soms een RPi) had gekoppeld en het resultaat trots presenteerde op een paar geüploade foto’s. Maar toen we op een middag steeds meer van dit soort projecten op ons platform vonden, werd het hoog tijd voor een fundamentele discussie. Blijkbaar werd bij veel ontwerpen steeds minder tijd besteed aan het bouwen van een slimme schakeling uit losse componenten, een zorgvuldige dimensionering van de onderdelen en het uitzoeken van de meest geschikte IC's. Bij deze projecten was van de slimheid van het ontwerp gewoon verhuisd van de hardware naar de software.
En deze trend zien we ook bij professionals. Op beurzen hoor ik van fabrikanten en distributeurs, dat klanten steeds meer vragen naar out-of-the-box-oplossingen, in plaats van application notes te bestuderen. Alles moet meteen na het uitpakken werken, en liefst voor een Arduino-achtige prijs.
Voor mij maakt dat de elektronica niet minder interessant, maar wat vindt u ervan? Ik ben heel benieuwd naar uw reacties.