Op 11 augustus 2018 lanceert NASA een ruimtesonde die als eerste binnen de omloopbaan van Mercurius in de uitlopers van de zonnecorona zal duiken.

Parker

Uitgerust met instrumenten die ontwikkeld zijn aan en gebouwd door de Universiteit van Californië (UC Berkeley) zal de Parker Solar Probe verwezenlijken waarvan wetenschappers tientallen jaren hebben gedroomd: de zon dicht genoeg naderen om te kunnen onderzoeken hoe het turbulente oppervlak dat we vanaf de aarde zien, energie in de corona pompt en deze tot een temperatuur van meer dan een miljoen graden celsius verhit.

Snel

De sonde zal een hogere snelheid bereiken dan enig ander ruimtevaartuig: de maximale snelheid van bijna 700000 kilometer per uur wordt bereikt wanneer Parker op een afstand van slechts 6 miljoen kilometer boven het oppervlak van de zon scheert (omstreeks 2024). De sonde is uitgerust met een hitteschild dat de sensoren tegen de hitte van de zon moet beschermen.

Zonnewind

Op deze afstand beweegt de sonde zich in een gebied waar elektronen en geïoniseerde atomen (voor het grootste deel protonen (waterstofionen) en alfadeeltjes (heliumionen)) worden versneld zodat deze met hoge snelheid in de richting van de planeten worden gekatapulteerd.
Zodra deze ionen (die ‘zonnewind’ worden genoemd) de aarde bereiken, interageren ze met het aardmagnetische veld en zijn op die manier verantwoordelijk voor het poollicht — en kunnen ook radiocommunicatie en de goede werking van satellieten verstoren. Wanneer deze deeltjes tot nog hogere snelheden worden versneld (wat bij zonnevlammen (solar flares) kan gebeuren) kunnen ze een aanzienlijk gezondheidsrisico voor astronauten vormen.

FIELDS

Een van de instrumenten aan boord van Parker is FIELDS, onwikkeld en gebouwd in het Space Sciences Laboratory van UC Berkeley. Bevestigd aan een 2 meter lange arm die is uitgestrekt in de bewegingsrichting van de sonde zal dit instrument de elektrische en magnetische velden in de corona meten, waaruit wetenschappers de totale hoeveelheid energie die uit de zon uittreedt, kunnen afleiden. Hiermee kan een theorie worden getest hoe de zon de corona verhit: door slingeringen van de magnetische veldlijnen die verankerd zijn in gebieden van het zonsoppervlak die voortdurend in heftige beweging zijn).
 

(Video: Applied Physics Laboratory, Johns Hopkins University)
 

(Video: NASA Goddard)