Robot-sprinkhaan
In een tijd waarin drones overal naartoe kunnen vliegen, zijn de sprongen die een sprinkhaan maakt nu niet het eerste waar je aan denkt bij het laten voortbewegen van een robot. En toch...
In een tijd waarin drones overal naartoe kunnen vliegen, zijn de sprongen die een sprinkhaan maakt nu niet het eerste waar je aan denkt bij het laten voortbewegen van een robot. En toch trekt dit onderzoek, dat wordt uitgevoerd door de Universiteit van Tel Aviv, de aandacht: deze robot-sprinkhaan van 13 cm weegt slechts 23 gram en springt meer dan 3 m hoog, zo’n 25 keer zijn eigen lengte.
Eigenlijk lijkt hij alleen maar in de verte op een sprinkhaan. Het oorspronkelijke doel was om het sprongmechanisme van het insect te imiteren door een grote hoeveelheid energie in de opgevouwen poten op te slaan en deze vervolgens in een snelle beweging te laten vrijkomen waardoor een flinke sprong mogelijk wordt. Volgens de onderzoekers springt deze robot twee keer zo hoog als de huidige vergelijkbare robots. De horizontaal afgelegde afstand is minder indrukwekkend, maar toch nog meer dan een meter.
Bij dit slimme op biologie geïnspireerde robot-ontwerp werd voor de poten gebruikgemaakt van koolstofvezel-buisjes en bestaan de gewrichten uit veren van staaldraad. Het lichaam van ABS-plastic komt uit een 3D-printer.
Volgens de onderzoekers zijn dit soort kleine en ultralichte robots zeer geschikt voor het opsporen van personen in moeilijk begaanbaar terrein. Het onderzoek richt zich nu op het aanbrengen van vleugels om de vlucht te stabiliseren en een zachte landing mogelijk te maken.
Eigenlijk lijkt hij alleen maar in de verte op een sprinkhaan. Het oorspronkelijke doel was om het sprongmechanisme van het insect te imiteren door een grote hoeveelheid energie in de opgevouwen poten op te slaan en deze vervolgens in een snelle beweging te laten vrijkomen waardoor een flinke sprong mogelijk wordt. Volgens de onderzoekers springt deze robot twee keer zo hoog als de huidige vergelijkbare robots. De horizontaal afgelegde afstand is minder indrukwekkend, maar toch nog meer dan een meter.
Bij dit slimme op biologie geïnspireerde robot-ontwerp werd voor de poten gebruikgemaakt van koolstofvezel-buisjes en bestaan de gewrichten uit veren van staaldraad. Het lichaam van ABS-plastic komt uit een 3D-printer.
Volgens de onderzoekers zijn dit soort kleine en ultralichte robots zeer geschikt voor het opsporen van personen in moeilijk begaanbaar terrein. Het onderzoek richt zich nu op het aanbrengen van vleugels om de vlucht te stabiliseren en een zachte landing mogelijk te maken.