Robotvingers met een "soft touch"
Bij robothanden en -vingers is het erg moeilijk om ze zodanig te construeren en te programmeren dat ze voorzichtig om kunnen gaan met kwetsbare voorwerpen zoals een rauw ei. Onderzoekers van de EFPL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) hebben nu een nieuwe manier bedacht om kwetsbare voorwerpen voorzichtig vast te pakken, namelijk met behulp van elektro-adhesie.
Bij robothanden en -vingers is het erg moeilijk om ze zodanig te construeren en te programmeren dat ze voorzichtig om kunnen gaan met kwetsbare voorwerpen zoals een rauw ei. Voor dit probleem hebben wetenschappers de afgelopen jaren verschillende oplossingen bedacht, maar onderzoekers van de EFPL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) hebben nu een heel andere manier bedacht om kwetsbare voorwerpen voorzichtig vast te pakken, namelijk met behulp van elektro-adhesie.
De robotvingers van de Zwitserse onderzoekers bestaan uit buigzame "flappen" die voorzien zijn van elektrodes. Wanneer er een spanning op de elektrodes wordt gezet, dan buigen de flappen naar het voorwerp toe, net zoals bij echte spieren. De uiteinden van de elektrodes fungeren als vingertips die zich aanpassen aan de vorm van het op te pakken voorwerp. Door middel van elekrostatische krachten wordt de grip van de flappen op het voorwerp versterkt, waarna het opgetild kan worden door de robothand. De elektrodes kunnen 80 maal hun eigen gewicht dragen en er is geen voorkennis nodig van de vorm van het voorwerp.
De elektrodeflappen zijn opgebouwd uit 5 lagen: een voorgerekte elastomeerlaag die is ingesloten tussen twee lagen met elektrodes, met daarop aan beide kanten siliconenlagen van verschillende diktes. Wanneer geen spanning op de elektrodes staat, zorgt het dikteverschil er voor dat de flappen naar buiten gebogen staan. Bij het aanleggen van de spanning gaan de flappen door de aantrekkingskracht tussen de twee elektrodes rechtuit staan. De elektrodes zijn aan de uiteinden kamvormig, waardoor er tussen de elektrodes een elektrostatisch veld kan worden opgewekt dat voor de elektro-adhesie zorgt.
De robotvingers van de Zwitserse onderzoekers bestaan uit buigzame "flappen" die voorzien zijn van elektrodes. Wanneer er een spanning op de elektrodes wordt gezet, dan buigen de flappen naar het voorwerp toe, net zoals bij echte spieren. De uiteinden van de elektrodes fungeren als vingertips die zich aanpassen aan de vorm van het op te pakken voorwerp. Door middel van elekrostatische krachten wordt de grip van de flappen op het voorwerp versterkt, waarna het opgetild kan worden door de robothand. De elektrodes kunnen 80 maal hun eigen gewicht dragen en er is geen voorkennis nodig van de vorm van het voorwerp.
De elektrodeflappen zijn opgebouwd uit 5 lagen: een voorgerekte elastomeerlaag die is ingesloten tussen twee lagen met elektrodes, met daarop aan beide kanten siliconenlagen van verschillende diktes. Wanneer geen spanning op de elektrodes staat, zorgt het dikteverschil er voor dat de flappen naar buiten gebogen staan. Bij het aanleggen van de spanning gaan de flappen door de aantrekkingskracht tussen de twee elektrodes rechtuit staan. De elektrodes zijn aan de uiteinden kamvormig, waardoor er tussen de elektrodes een elektrostatisch veld kan worden opgewekt dat voor de elektro-adhesie zorgt.