Ludieke roboticatoepassingen hebben over het algemeen voldoende aan de enkele tot enkele honderden bytes flash-geheugen waar elke microcontroller tegenwoordig wel over beschikt. Meer serieuze of ingewikkelder applicaties hebben een grotere hoeveelheid geheugen nodig. In het geheugen van een bewegende robot kan bijvoorbeeld een complete kaart van zijn omgeving aanwezig zijn in de vorm van coördinaten zoals die door een GPS-systeem geleverd worden. Ook kan hij belast zijn met het verzamelen van een grote hoeveelheid data van bepaalde sensoren.
In zo'n geval is het mogelijk één of meerdere geheugenkaarten te maken met behulp van EEPROM flash-chips met een grote capaciteit, zoals die tegenwoordig op de markt zijn. Met deze benadering stuiten...
Discussie (0 opmerking(en))