De tweede keer dat ik Alice ontmoet, kan ze al staan. Als ze glimlacht, glimlach ik onbewust terug. Pas in tweede instantie besef ik dat ik non-verbale signalen uitzend naar een entiteit die niet in staat is ze te ontvangen. Het zegt iets over robot Alice en het zegt iets over mij. De robot heeft een gezichtsmimiek die zo verfijnd is dat ik er als sociaal wezen onwillekeurig op reageer.