PREMIUM Wat is premium
Robobee doet alles wat een vliegend insect kan
30 oktober 2017
op
op
Al meer dan tien jaar ontwikkelen onderzoekers aan de Harvard University autonoom vliegende microbots voor gebruik in ondermeer landbouw en rampenbestrijding. De zogenaamde RoboBees zijn geïnspireerd op de biologie van een Anthophila, en kunnen vliegen, blijven hangen aan muren en in het water duiken.
Een nieuwe generatie autonome vliegende microrobots presteert nu echter beter dan hun broers en zussen dankzij de toevoeging van een inwendig verbrandingssysteem dat het robotje uit het water en in de lucht voortdrijft.
Oppervlaktespanning water
Volgens de onderzoekers van het Wyss Institute is dit de eerste microbot die in staat is om zich herhaaldelijk in complexe omgevingen voort te bewegen. Omdat water 1000 keer zo dicht is als lucht moesten onderzoekers de perfecte vleugelverhouding en vleugelsnelheid bepalen (220-300 Hz in lucht, 9 tot 13 Hz in water) en daarnaast zien hoe hun bijen door de oppervlaktespanning van het water kunnen breken om terug te vliegen.
Om dat probleem op te lossen, hebben de onderzoekers de RoboBee uitgerust met vier krachtige drijvers en een centrale gasverzamelkamer. Als de RoboBee eenmaal aan de oppervlakte zwemt zet een elektrolytische plaat in de kamer water om in knalgas (oxyhyrogeen).
Het knalgas verhoogt het drijfvermogen van de robot, duwt de vleugels uit het water en de drijvers stabiliseren de RoboBee op het wateroppervlak. Van daaruit ontbrandt een kleine bougie het knalgas in de kamer en drijft deze uit het water. De robot stabiliseert zich vanzelf in de lucht zodat hij altijd op zijn voeten landt.
Mems technologie
Voor de bouw van RoboBees hebben onderzoekers van het Wyss Instituut innovatieve productiemethoden ontwikkeld. Deze zogenaamde Pop-Up microelektromechanische (MEM' s) technologieën hebben de grenzen van het huidige robotica ontwerp en engineering sterk verbreed.
De onderzoekers hopen met de Robobees input te geven voor toekomstige microrobots die op complexe terreinen kunnen bewegen en een verscheidenheid aan taken kunnen uitvoeren.
Een nieuwe generatie autonome vliegende microrobots presteert nu echter beter dan hun broers en zussen dankzij de toevoeging van een inwendig verbrandingssysteem dat het robotje uit het water en in de lucht voortdrijft.
Oppervlaktespanning water
Volgens de onderzoekers van het Wyss Institute is dit de eerste microbot die in staat is om zich herhaaldelijk in complexe omgevingen voort te bewegen. Omdat water 1000 keer zo dicht is als lucht moesten onderzoekers de perfecte vleugelverhouding en vleugelsnelheid bepalen (220-300 Hz in lucht, 9 tot 13 Hz in water) en daarnaast zien hoe hun bijen door de oppervlaktespanning van het water kunnen breken om terug te vliegen.
Om dat probleem op te lossen, hebben de onderzoekers de RoboBee uitgerust met vier krachtige drijvers en een centrale gasverzamelkamer. Als de RoboBee eenmaal aan de oppervlakte zwemt zet een elektrolytische plaat in de kamer water om in knalgas (oxyhyrogeen).
Het knalgas verhoogt het drijfvermogen van de robot, duwt de vleugels uit het water en de drijvers stabiliseren de RoboBee op het wateroppervlak. Van daaruit ontbrandt een kleine bougie het knalgas in de kamer en drijft deze uit het water. De robot stabiliseert zich vanzelf in de lucht zodat hij altijd op zijn voeten landt.
Mems technologie
Voor de bouw van RoboBees hebben onderzoekers van het Wyss Instituut innovatieve productiemethoden ontwikkeld. Deze zogenaamde Pop-Up microelektromechanische (MEM' s) technologieën hebben de grenzen van het huidige robotica ontwerp en engineering sterk verbreed.
De onderzoekers hopen met de Robobees input te geven voor toekomstige microrobots die op complexe terreinen kunnen bewegen en een verscheidenheid aan taken kunnen uitvoeren.
Read full article
Hide full article
Discussie (0 opmerking(en))