FranLab: Waar Muziek en Elektronica Samenkomen

Beleef de fantastische reis van Fran Blanche (FranLab), een pionier in elektronica wier passie voor het sleutelen aan en het onderzoeken van de wereld van de elektronica al op jonge leeftijd begon. In dit interview deelt Fran haar inzichten in vroege projecten, de oprichting van Frantone Electronics, en haar unieke kijk op de koppeling tussen muziek, elektronica en het maken van elektronische producten.

Vertel eens iets over je achtergrond. Wat triggerde je interesse in elektronica?

Fran Blanche: Mijn interesse voor wat elektronica is en wat er allemaal mee mogelijk is heeft zich over langere tijd ontwikkeld maar begon aan het eind van de zeventiger jaren. Ik haalde altijd dingen uit elkaar en was als kind gefascineerd door de miniatuurwereld van elektronische printplaten. Dat was in de tijd van de discrete elektronica toen een transistorradio nog precies dat was — allemaal transistoren — met alle weerstanden en condensatoren die elkaar verdrongen op enkelzijdige printplaten. Alles open en bloot en herkenbaar zonder geheimzinnige chips en microscopische kleine onderdelen. Als iedereen met die ervaring kon beginnen zouden veel meer mensen interesse hebben in de hardware kant van elektronica.
 
Wat waren projecten of experimenten die een grote invloed hadden op de beginperiode van je carrière?

Fran: Het begon met de ontdekking van de kit Mr. Wizard's Experimenten met Electronica in de het plaatselijke warenhuis in 1977. Die kit heeft mijn belangstelling in elektronica aangewakkerd en daarom gaven mijn ouders me een Heathkit klok in 1978 en het bouwen van die klok was mijn eerste echte elektronicaproject. Er hoorde een gratis soldeerles in de lokale Heathkit winkel bij de kit, en het bezoek aan die winkel introduceerde me in de wereld van de ontevreden elektronici – een lang verhaal op zichzelf.
  Kun je een voorbeeld geven van een project dat je als bijzonder uitdagend of leerzaam ervaren hebt en hoe dat bijgedragen heeft aan je ontwikkeling als ontwerper en technicus?
 
Fran: Mijn audiocompressors waren een ontwerpuitdaging omdat ik niet tevreden was met de commercieel beschikbare optocouplers waardoor ik die zelf moest ontwerpen en bouwen. Het uitwerken van een methode om die componenten handmatig en met een constante kwaliteit te maken was een uitdaging op een ongekend niveau voor mij, maar het resultaat was zeer bevredigend. De Sandwich http://www.frantone.com/sandwich.html en de Sputnik http://www.frantone.com/sputnik.html pedalen, die uit dit ontwerptraject ontstaan zijn, zijn misschien wel mijn beste prestaties.

Kun je iets vertellen over de inspiratie achter het starten van Frantone Electronics en de totstandkoming van een van ‘s werelds eerste Boutique gitaar effecten winkels?
 
Fran: Er zat geen bijzondere inspiratie achter de oprichting van Frantone — het was een kans die zich aanbood en ik had op dat moment geen idee wat het voor me zou betekenen op het gebied van werk, kosten, strijd en de realiteit van de muziekwereld. Het is zo’n situatie waar je inrolt en als je dan diep in de schulden en verplichtingen zit, je om deze boel op te lossen gewoon datgene moet doen wat noodzakelijk is om het voor elkaar te krijgen. Voor mij duurde het uiteindelijk tientallen jaren om zover te komen.
 

---

Wil je weten waar andere ontwerpers en technical aan hun projecten werken? Neem eens een kijkje op electronics workspaces.

---

Op je YouTube kanaal, FranLab, staat een breed scala van onderwerpen, van klassieke elektronica tot het bouwen en het onderhoud van je pedalen. Hoe past dat kanaal bij je passie voor muziek en elektronica?
 
Fran: Mijn YouTube kanaal is ongebruikelijk omdat het geen standaard thema of stijl volgt rond de inhoud. Daardoor ben ik een buitenbeentje in die wereld en eerlijk gezegd is het actief houden van het kanaal en mensen geïnteresseerd houden in wat ik publiceer is voor mij meer uitdagend dan voor veel anderen omdat mijn onderwerpen zo breed en gelaagd zijn. Dit is tegenstrijdig met hoe kanalen geselecteerd en aanbevolen worden door het systeem en daarom het algoritme niet echt mijn vriend.
  Op je video’s zien we dat je een fraaie werkplek hebt. Hoe lang heb je deze ruimte al en waar is deze?
 
Fran: Nou, dat is afhankelijk van wanneer je kijkt omdat ik vier verschillende primaire wekplekken op vier verschillende locaties gehad heb sinds ik het kanaal gestart ben in 2011. Elk gebouw waar ik zat werd verkocht waardoor ik vier keer gedwongen werd te verhuizen in de afgelopen tien jaar. Dit gaf elke paar jaar veel impact op mij, zowel in financieel opzicht als op mijn werk en het kanaal. Toen ik video’s begon te maken was mijn werkplaats in de kelder van het pand dat ik op dat moment huurde, maar toen ik moest verhuizen heb ik voor de eerste keer een speciale werkplek voor het maken van video’s ingericht en was FranLab 1.0 geboren. Dat was ook gelijk de grootste plek die ik heb gehad. Ik breidde uit in de Phactory in 2018 waar ik ook mijn hout- en metaalwerkplaats opzette en die ruimte heb ik nog steeds voor stoffig en lawaaiig werk. De huidige lab 3.0 locatie is krap vergeleken met lab 2.0, en niet ideaal voor wat ik doe, sinds lab 1.0 heb ik bij elke verhuizing steeds genoegen moeten nemen met kleinere en kleinere ruimtes. De ruime, open industriële ruimtes die ik tientallen jaren kon huren (vanaf de negentiger jaren in Brooklyn) zijn nu allemaal verleden tijd. Al die panden zijn door de jaren heen verbouwd tot appartementen. Het is moeilijk om te doen wat ik doe in deze tijd omdat de ruimtes die je eigenlijk nodig hebt feitelijk niet meer bestaan aan de Oostkust. Dat is een groot probleem.
  Wat waren je eisen en doelen toen je je werkplek ontwierp?

Fran: Het steeds terugbrengen van het vloeroppervlak naar onhandige en suboptimale indelingen was telkens een flinke uitdaging na de 1.0 ruimte. Het plannen van de huidige locatie heeft lang geduurd omdat ik na deze verhuizing alle werkplekken, apparatuur, onderdelen en voorraden uit lab 2.0 in een ruimte kwijt moest die 30% kleiner is.

Wat voor apparaten en gereedschappen heb je in je werkplaats? Kun je ons vertellen hoe je apparatuur en gereedschap opslaat?
 
Fran: Ik heb zo min mogelijk apparatuur en hou alleen handgereedschap en apparatuur bij me die ik echt regelmatig nodig heb. Een EEVBlog Digitale multimeter, een analoge Tektronix 564B oscilloscoop en een aantal signaalgenerators vormen de basis van mijn werkplek.
 
Wat vind je het belangrijkste, meest waardevolle instrument of stuk gereedschap? Waarom?
 
Fran: Een goede multimeter is de eerste behoefte van elke elektronicawerkplek, en voor het ontwikkelen van analoge schakelingen zijn weerstand en condensator-bankjes in mijn ervaring zeer waardevolle hulmiddelen. Ik heb daarnaast altijd een stel hemostaten op mijn werkbank en vind dat onmisbare hulpjes bij allerlei elektronicaklussen.
  I Wat is er bijzonder of uniek aan je werkplek? Wat maakt juist dat zo speciaal of belangrijk?
 
Fran: Er is tegenwoordig niet echt iets heel bijzonders.

Werk je momenteel aan een elektronisch- of softwareproject?
 
Fran: Ik heb me voorgenomen niet nog een programmeertaal te gaan leren, maar dat is waarschijnlijk een kansloos voornemen. Voor wat betreft hardware zijn er nogal wat projecten in de ijskast terechtgekomen toen ik uit lab 1.0 moest vertrekken en mijn verblijf in 2.0 was te kort om dat allemaal weer op te pakken —ik heb daarom nog tientallen onafgemaakte projecten die liggen te wachten tot ik er weer eens tijd voor ze heb. Er ligt nog voor jaren werk op de plank.
 
Hoe heeft het senior lidmaatschap van de IEEE en je betrokkenheid bij die organisatie je professionele ontwikkeling en je bijdragen aan de wereld van de elektronica beïnvloed?
 
Fran: IEEE is a grote en wijd verbreide gemeenschap van elektronici. Zo groot dat iemand zoals ik met een ongebruikelijke job misschien wel nooit een ander lid zal vinden met vergelijkbare kennis en ervaring, zelfs esoterisch. Het is een gemeenschap, maar professionele of persoonlijke ontwikkeling via een dergelijke organisatie werkt niet voor mensen zoals ik. Ik ben van nature solitair en sta er grotendeels alleen voor, doe mijn eigen dingen en zelfs vergeleken met mijn directe collega’s merk ik dat wat ik doe uniek is. Wat hoop je voor hedendaagse jonge technici?

Fran: Eerlijk gezegd hoop ik dat jonge technici minder in software, en meer in hardware leren denken, maar ik ben ook een realist. De hedendaagse ontwerpwereld draait grotendeels om coderen, en de basis van alle zaken in onze wereld zoals materiaalkennis, chemie en hardware ontwikkeling verdwijnen uit beeld bij jongere mensen. Als ik terugdenk aan mijn beginperiode, sleutelend aan 60er en 70er jaren radio’s en klokken en dat vergelijk met wat jongeren nu tegenkomen als ze een modern apparaat openmaken - als het al open te maken is, denk ik niet dat ze dat met hetzelfde ontzag, en met dezelfde verwondering en nieuwsgierigheid die ik in mijn jeugd ervaren heb toen ik dit soort elektronische en mechanische zaken onderzocht kunnen doen. Verder denk ik dat individuele ervaringen de basis leggen voor wie ze worden en waar ze enthousiast van worden, dus kinderen geïnteresseerd krijgen in dit soort zaken terwijl ze nog jong zijn is de sleutel naar de toekomst. 
      

Waar ontwerp en test jij elektronica? Deel je werkplek met anderen!

Zou je de details van jouw werkplek willen delen met de Elektor gemeenschap van ontwerpers, elektronici, studenten en hobbyisten? Vul dan dit formulier in zodat een van onze redacteuren contact kan opnemen!