Lang geleden, op een druilerige namiddag, was de docent Frans op de technische hogeschool, een fervent museumbezoeker en operaliefhebber, tijdens de les aan het uitweiden over zijn bezoek aan een tentoonstelling in Brussel rond de werken van de surrealistische Belgische kunstschilder René Magritte. Eén van zijn bekendste schilderijen, zei hij, toont een pijp met daaronder ‘Ceci n'est pas une pipe’. “Maar dat begrijpen jullie toch niet”, vervolgde hij droogjes zijn betoog, waarna hij weer verder ging met de les. Daarmee was (weinig subtiel) duidelijk gemaakt dat hij eigenlijk op ons neerkeek – wij waren immers maar domme bètastudenten en vooral cultuurbarbaren aan wie al dat moois nu eenmaal niet besteed was. Het is helaas geen alleenstaand feit. Ondanks de constante roep om meer technisch geschoolden en de ‘nijpende tekorten’ op de arbeidsmarkt is en blijft onze maatschappij allesbehalve vriendelijk voor haar Willie Wortels.