In de jaren ’70 hadden wij nog een zwart-wit buizentelevisie van ACEC [1] met daarbovenop een richtbare binnenhuisantenne, zo’n kegelvormig ding met twee zijarmen. Op een keer kwam ik terug van school en trof ik mijn vader in de woonkamer aan, druk in de weer achter het televisietoestel. De achterwand van het toestel was losgeschroefd en op een tafeltje lagen diverse buizen. Op een gegeven ogenblik schakelde hij de televisie in om te testen en ik herinner mij nog de mysterieuze gloed van de buizen. Ik vond dat best knap van hem en ik stond dan ook vol bewondering te kijken. Wist ik toen veel dat hij er eigenlijk helemaal niks van kende en dat hij gewoon gedetailleerde instructies had gekregen van mijn oom, die liftmonteur was. De losse buizen waren ook behoorlijk intrigerend. Het leek wel of er binnenin achter het glas kleine satellietjes of andere ruimtetuigjes zaten.