Deze buizeneindtrap die door de auteur de naam Straight heeft meegekregen, is een ontwerp met twee EL 34's in balansschakeling. De constructie is zodanig van opzet dat nabouw vrij eenvoudig is. Het vermogen ligt ruimschoots boven 35 W bij een lage vervorming en een brede frequentiekarakteristiek. In combinatie met een paar goede luidsprekerboxen met een redelijk rendement is een uitstekende weergavekwaliteit mogelijk. Dan blijkt zelfs dat een dergelijk simpel ontwerp met vrij conventionele specificaties ons bij sommige muziekpassages de rillingen over de rug kan doen lopen.Deze eindtrap is gebaseerd op een ontwerp van Philips einde vijftiger jaren [1], met enkele aanpassingen zoals voorgesteld door Claus Byrith. Deze aanpassingen zijn: een aparte voorziening voor de negatieve roosterspanning van de EL 34's, een instellingsmogelijkheid voor de AC-balans van de eindtrap, instelling van de EF 86 pentode-voorversterker als triode en vermindering van de overall-tegenkoppeling tot 20 dB. Op het Internet zijn hierover twee documenten gepubliceerd, waarin uitvoerig op het ontwerp wordt ingegaan en die voor geïnteresseerden zeker de moeite waard zijn om te lezen [2].De schakeling op zich is dus goed gedocumenteerd en we zullen de beschrijving ervan kort houden. Wel zullen we op een aantal minder bekende aspecten wat dieper ingaan, omdat die juist een goed inzicht geven in de problemen én oplossingen die bij balansversterkers met elektronenbuizen komen kijken. In het tweede deel komt de bouw aan de orde.