Van een radioactieve atoomkern is nooit exact te voorspellen wanneer deze zal vervallen. Er kan alleen met een bepaalde waarschijnlijkheid worden aangegeven dat dit in het komende uur, of in het komende jaar zal gebeuren. De kern bevindt zich namelijk in een toestand die men als een combinatie van ‘vervallen‘ en ‘niet-vervallen‘ kan beschouwen (alleen bij nameten verdwijnt deze onzekerheid). In plaats van een enkele atoomkern maken we gebruik van een kleine hoeveelheid radioactief materiaal, bijvoorbeeld in de vorm van het mineraal pekblende (uraniniet), om een dobbelsteen met een volkomen willekeurig karakter te bouwen.
Discussie (0 opmerking(en))