Gedrukte bedrading, net zo rekbaar als rubber
02 maart 2016
op
op
Smalle printsporen die zo soepel zijn als rubber. Dat bestaat niet, zult u zeggen, en zeker niet rekbaar tot vier keer hun afmetingen in alle richtingen. En dan ook nog een miljoen keer achter elkaar! Maar deze uitvinding bestaat echt en is het onderwerp van een recente publicatie in het tijdschrift Advanced Materials. Het toepassingsgebied van deze nieuwe metaalfilm zal ongetwijfeld erg groot zijn.
Als hiermee inderdaad rekbare en vervormbare miniatuurschakelingen kunnen worden gemaakt, zouden deze ideaal zijn voor kunstmatige huid voor protheses en robots. De verwerking in textiel zou een stroomversnelling betekenen voor de ontwikkeling van wearables. Doordat het materiaal zich kan aanpassen aan de contouren van het lichaam en de bewegingen ervan kan volgen, zal het op grote schaal bruikbaar zijn voor sensors die lichaamsfuncties bewaken.
Volgens Hadrien Michaud, promovendus bij het laboratorium voor soepele bio-elektronische interfaces (LSBI) van de Technische Universiteit van Lausanne is het een kwestie van verbeeldingskracht. In het artikel, waar hij mede-auteur van is, wordt gesproken over toepassingen op complexe vormen die complexe bewegingen uitvoeren. De ontwikkeling van elastische elektronische schakelingen werd tot nu toe gehinderd door de stijfheid van de beschikbare materialen. Het gebruik van deze in een dunne laag (<1µ) elastisch polymeer ingebedde legering van goud en gallium, die bij kamertemperatuur gedeeltelijk vloeibaar is, lijkt een veelbelovende weg.
Als hiermee inderdaad rekbare en vervormbare miniatuurschakelingen kunnen worden gemaakt, zouden deze ideaal zijn voor kunstmatige huid voor protheses en robots. De verwerking in textiel zou een stroomversnelling betekenen voor de ontwikkeling van wearables. Doordat het materiaal zich kan aanpassen aan de contouren van het lichaam en de bewegingen ervan kan volgen, zal het op grote schaal bruikbaar zijn voor sensors die lichaamsfuncties bewaken.
Volgens Hadrien Michaud, promovendus bij het laboratorium voor soepele bio-elektronische interfaces (LSBI) van de Technische Universiteit van Lausanne is het een kwestie van verbeeldingskracht. In het artikel, waar hij mede-auteur van is, wordt gesproken over toepassingen op complexe vormen die complexe bewegingen uitvoeren. De ontwikkeling van elastische elektronische schakelingen werd tot nu toe gehinderd door de stijfheid van de beschikbare materialen. Het gebruik van deze in een dunne laag (<1µ) elastisch polymeer ingebedde legering van goud en gallium, die bij kamertemperatuur gedeeltelijk vloeibaar is, lijkt een veelbelovende weg.
Read full article
Hide full article
Discussie (0 opmerking(en))