Elektor Magazine en Elektor Labs waren niet de eersten die in de trend van retro-elektronica en specifiek het herleven van de Nixie-buis zijn gedoken, maar nu zien we projecten en achtergrondartikelen van uitstekende kwaliteit. De belangrijkste voorbeelden zijn de Nauwkeurige nixie-klok en de V&A over nixie-buizen. Kort na hun Nixie- en VFD-klokprojecten verbazen de freelance ontwerpers Ilse Joostens en Peter S’heeren uit België (vlakbij Elektor Labs) ons met nog een juweeltje voor in de woonkamer: een thermometer met een traditionele schaal in graden C/F maar met een “warme” weergave. Het geheim: een perfecte match tussen klassiek en modern.

Een Nixie, ofzo

Of de lineaire indicatorbuis van het type IN-9 in dit project nu wel of niet een echte Nixie-buis mag worden genoemd is de vraag. Ook in het bovengenoemde V & A-artikel wordt daar aandacht aan besteed. IN-9’s zijn normaal gesproken gevuld met een Penning-mengsel met neongas, hoewel er ook zeldzame versies bestaan die zijn gevuld met argon-achtige mengsels. Die laatste hebben een iets hogere ontsteekspanning en de lichtkolom is eerder paars dan rood/oranje van kleur.
Het artikel over dit thermometerproject bevat enkele uitstekende alinea’s over de geschiedenis en werking van de IN-9 lineaire indicatorbuis. Het bespreekt ook de overwegingen van de ontwerpers om te kiezen voor de IN-9 in plaats van de meer gangbare IN-13.

Een dozijn IN-9’s alstublieft

Eén van de meest gehoorde telefonische klachten hier bij Elektor is: “Waar zijn die %$@*& onderdelen te koop??”. Vroeger moesten we dan een lijst van ongeveer dertig bedrijven oplezen, met hun telefoonnummers, maar tegenwoordig zijn de beste antwoorden: (1) Google en (2) eBay. Helaas zijn veel van onze oudere lezers nog steeds bang om in het buitenland te bestellen, zeker als de betaalwijze ingewikkeld is. Als u alle onderdelen voor het Nixie Bargraph Thermometer-project zelf bij elkaar wilt scharrelen, wees dan gewaarschuwd: IN-9-buizen zijn niet verkrijgbaar bij “bepaalde postorderbedrijven” of bij een winkel in de buurt, tenzij u toevallig in Oekraïne woont, waar deze onderdelen blijkbaar nog steeds worden gefabriceerd en verkocht. Voor de moderne elektronica-industrie, is de IN-9 dood en begraven, of “obsolete”.
Ik besloot over mijn eigen aarzelingen bij “Russische leveranciers op het Internet” heen te stappen en zelf op eBay een leverancier van IN-9’s te zoeken en er een te bestellen. Gewoon voor de lol. De prijs leek ergens tussen $5 en $10 te zijn bij verschillende gerespecteerde leveranciers vooral in Duitsland, Tsjechië, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Maar ik was heel nieuwsgierig naar die ene Oekraïense leverancier die twaalf stuks aanbood voor €27,95 inclusief verzendkosten. Zelfs al zouden er maar drie werkende exemplaren bij zitten, dan was ik nog goedkoop uit en dan zou ik er nog een paar kunnen uitdelen aan collega’s die ook Vrienden van de Retrotronica zijn. Ook ‘expedited mail’ werd op EBay aangegeven als mogelijke verzendwijze, maar de kosten van €12,50 wilde ik daar niet aan besteden. Dus ik besloot om wat meer geduld te oefenen. Ik betaalde met mijn PayPal-account en kreeg prompt een betalingsbevestiging van de leverancier met een voorlopige afleveringsdatum voor ongeveer 3 weken later.
Het pakketje kwam op tijd aan en de (Duitse) douane had er geen invoerrechten voor in rekening gebracht.



De verpakking was in een degelijke Oekraïense stijl met bruin pakpapier dat ik geloof ik veertig jaar geleden voor het laatst in gebruik had gezien voor fietsonderdelen. De IN-9-buizen waren allemaal intact, en de pakbon was... bijna begrijpelijk.