In een veld met zonnebloemen zullen de bloemen op een zonnige dag langzaam van oost naar west draaien waarbij elk blaadje zoveel mogelijk zonlicht probeert op te vangen. Dit mechanisme wordt heliotropisme genoemd. Professor Hongrui Jiang van de University of Wisconsin (Madison) is er in een testopstelling in geslaagd om dit mechanisme na te bootsen. Bij verdere ontwikkeling zou dit systeem een goed alternatief kunnen zijn voor de huidige positioneringssystemen die werken met GPS en motorsturing.

 

Het systeem van professor Jiang bestaat uit een combinatie van actuatoren van vloeibaar kristallijn elastomeer (LCE) en koolstof nanobuisjes. Het LCE verandert van fase en trekt samen onder invloed van warmte. De koolstof nanobuisjes leveren die warmte door absorptie van een groot deel van het zichtbare (zon)licht. Een spiegel concentreert het zonlicht op de nanobuisjes. Het geheel buigt nu in de richting waarin het zonlicht het sterkste is, waarbij actuatoren die meer licht krijgen sterker samentrekken en actuatoren die minder licht krijgen zich weer uitstrekken. In de testopstelling werd het rendement van de zonnepanelen met 10% verhoogd.