Review: Korte geschiedenis van Rapid Prototyping Platforms

Arduino

De nummer één onder de rapid prototyping platforms die hobbyisten in makers veranderde en ze op de kaart zette bij grote en kleine halfgeleiderfabrikanten is Arduino. De eerste steen voor dit nu alom aanwezige platform werd gelegd in een doctoraalscriptie in 2004. Nu, ruim een decennium later, zijn er wereldwijd meer dan een miljoen gebruikers.

 

De eerste Arduino-kaarten waren gebaseerd op 8-bits microcontrollers van Atmel (nu Microchip) - het meest succesvolle board is de Arduino Uno R3 die met een ATmega328 als brein -, tegenwoordig produceert bijna elke microcontrollerfabrikant een eigen Arduino-kaart, van 8 bits tot 32 bits en waarschijnlijk komen er binnenkort ook 64-bits kaarten op de markt. Behalve Arduino-compatibele processorkaarten worden ook evaluatie-boards voor nieuwe producten gefabriceerd in de vorm van Arduino-compatibele uitbreidingskaarten of “shields”, zoals die in de Arduino-wereld worden genoemd. In combinatie met ondersteunende software bibliotheken kunnen potentiële klanten zo experimenteren met nieuwe componenten die tegelijkertijd ook beschikbaar worden voor makers.

Het Arduino-team heeft wel geleden onder het succes van hun geesteskind. Dat leidde in 2015 tot een pijnlijke splitsing in twee aparte Arduino-teams: .CC of LLC en  .ORG of SRL, maar het Arduino-concept heeft daar weinig last van gehad. Dat de twee teams eind 2016 de strijdbijl hebben begraven, is waarschijnlijk evenmin van belang. Arduino is een volwassen platform geworden dat nog lang en gelukkig kan leven zonder zijn ruziënde ouders.

ARM mbed

Eind 2009 lanceerde ARM een verrassend en innovatief rapid prototyping platform onder de naam mbed. Innovatief, omdat het helemaal cloud-based was; verrassend, omdat het gratis was en, grotendeels, open source. De inspiratie kwam van Arduino, maar mbed had duidelijk de ambitie om de zaken op een meer professionele manier aan te pakken. Het was van het begin af aan een 32-bits platform, in een kleiner en praktischer formaat en werd ondersteund met een professionele tool chain en professioneel ondersteunde bibliotheken.

 

Na de initiële lancering gebeurde er een paar jaar lang niet erg veel. Er ontstond een kleine community, er werd een tweede kaart gelanceerd, en nog één, de bibliotheken werden 100% open source; het leek wel alsof ARM de interesse in haar eigen uitstekende idee was kwijtgeraakt. Maar intern was er van alles in beweging…

Eind 2014 werd het mbed platform opeens ingezet voor nieuwe toepassingen en het werd een ambitieus Internet of Things (IoT)-platform met datadiensten in de cloud en een besturingssysteem, waarvan het oude mbed alleen maar een onderdeel was. Er begonnen allerlei mbed-compatibele kaarten te verschijnen (inclusief de Elektor CoCo-ri-Co!); eind 2016 stonden er meer dan honderd kaarten op de mbed-website. De online tools bestaan nog steeds, maar offline ontwikkeling met professionele debuggers is nu ook mogelijk. Omdat dit allemaal gebeurt in een gesloten bedrijfsomgeving is het moeilijk te zeggen of het nieuwe mbed nu wint aan belangstelling van gebruikers, maar ARM doet in elk geval haar uiterste best om er een succes van te maken.